อิฉันเพิ่งจะจอดไปญิบสามเวลากลางวันกับเราก็ตกลงใจที่จะเรียกมันแหวช่องไฟดิฉันประกอบด้วยระยะเวลาแสวงวจีตวาด "ช่องไฟ"

วันนี้คำจำกัดความหนึ่งถ้อยคำรวมความว่าการซบเซาสิ่งของรูปการณ์แต่วจีดุลดเลี้ยวทีละน้อยๆ

Hiatus ดำรงอยู่ณศตพรรษสถานที่ 16 ตวาดเป็นคำนิยามทางกายส่วนเลี่ยนคือ "การเอาแรงไม่ก็รั้งขึ้น" ที่ไหนอันดับแรกบนบานศาลกล่าวร่างกายงานเปิดฉากแห่งไดอะแฟรมควันเรียกแหวช่องว่าง

ไม่นานแล้วถ้อยคำตวาดเป็น "ฟ้า" ไม่ก็เพ่งมอง openmouthed

ณศตพรรษหลังจากนั้นความสำคัญปัจจุบันสรรพสิ่ง "interrupt" หรือ "break "" คว้าไม่ผิดเจริญขึ้นไปเมื่อหมายกำหนดการทีวีกระทำฉายย้ำเธอเลี่ยนเป็นเพราะว่ารายการกำลังกระจายเสียงอยู่ (หรือไม่ก็คงจะเป็นเช่นตารางแห่งห่วย)

ความสำคัญที่ดิฉันชอบเพื่องานหายป่วยเจียรตรงนั้นเกี่ยวพันกับดักภาษาศาสตร์งานหยุดเหมือนทีละน้อยๆแห่งหนเธอทำครั้นคุณเปล่งเสียงเสียงบ่อคู่เสียงที่อยู่เคียงตกว่าความเห็นหายลองไตร่ตรองดุเจ้าเอ็งจักตำหนิ "ไร้เดียงสา" "ร่วมมือ" และ "ความจริง" "

ดีงามสุดโต่งสิ่งของทั้งผองครั้นเจ้าเอ็งเปล่งเสียงคำพูดดุ "หายเจียร" คุณจักหายป่วยไป

เปลืองเวลาบางครั้งที่ยุค

ผู้แห่งประกอบด้วยหมายกำหนดการ 9 จรด 5 คงจะคิดดูว่าระยะเวลาถูกต้องครอบครองอาหารกลางวันเลี่ยนเป็นเวลา 12 นาฬิกาเสียแต่ว่ามันจักมีขึ้นตอนชนมพรรษา 12 แต่เลี่ยนมาจากวลีภาษาอังกฤษและภาษาละตินเก่าเนื่องด้วย "ขณะแห่งหนเก้า"ตรวจฟังดูแปลก ๆณศตพรรษที่ 12 กาลเวลาเที่ยงคือ 3 ทุ่มเทก็เพราะว่ามันครอบครองชั่วโมงที่เก้าขนมจากสุริยะขึ้นไปการสวดวิงวอนกับเพราของกินมีขึ้น

ณศตวรรษแห่งหน 14 คำอธิษฐานด้วยกันมื้ออาหารพวกนั้นย้ายถิ่นมาถึงเวลา 12.00 นาฬิกา ซึ่งดำรงฐานะขณะลำดับที่หกดิฉันไม่รู้ลาติน แม้ว่าอิฉันใช้คืน Google แปลความภาษามนุษย์เพื่อบอกอิฉันตวาด "ขณะลำดับที่หก" ที่ลาตินคือ "horum sextum"

ฉันตู่เอาว่าชื่อเสียงเรียงนามไม่สับเปลี่ยนคุณมักได้ยินวาจาว่า "อีฉันหิวเลี่ยนคือเที่ยงหรือยัง"?

การเรียกของ "ดึก""ตรงไปตรงมาสมบูรณ์แม้จะมีเสียงรบกวนจากการปรับสมัยตามฤดูกาลโดยบังเอิญค่ำคืนเริ่มเก็ง 6 น.อรุณรุ่งมาถึงคาด 18.00 น. ดึกอยู่ตรงกลาง

ลองใหม่ลองอีกครั้ง

เมื่อคุณเพิ่มความเพียรพยายามเป็นสองเท่าฉันเปล่าสามารถหวนคิดเวลาสถานที่ฉันไม่เห็น "ความพยายาม" ทั้งที่สิ่งที่เป็นสองเท่าแต่อิฉันพบสิ่งอื่น ๆ ในหน้าของ The Washington Post "การกระทำ" และ "การเสียสละ" มีสิทธิ์ทวีคูณ

แม้ว่าทำไมการแสร้งทำถึงเรียกหาว่าเช็ด่เท่าไม่ไหวเลย

ห้วยในห้องน้ำไม่เป็นไร!

อิฉันจำได้ว่าตอนลูกฉันดีฝ่อที่พานพบขวดเล็ก ๆ บนบานศาลกล่าวโต๊ะเครื่องแป้งของแม่ฉันระบุว่า "ธาราห้องห้องส้วม"ฉันเบาใจเมื่อพี่ชายอธิบายแหวน้ำไม่ไหวมาจากห้องน้ำไร ๆ ร้านพวงหรีด

น้ำห้องสุขาเรื่อยๆหอมไม่ก็โคกิโลกรัมญที่ทุรพลกว่ากลิ่นหอมน้อยลงเนื่องจากประกอบด้วยความเข้มข้นน้อยลง

ใช่ห้องอาบน้ำมาจากคำภาษาฝรั่งเศส "Toilette" ซึ่งดำรงฐานะกระบวนการฟอกผ้าและอลงกตตัวเอง

แม้ว่าหลายพรรษาต่อมาอิฉันยังคงคิดแหวนักการตลาดสหรัฐบางรายอาจพบชื่อแห่งหนดีกว่าเนื่องด้วยการสาดน้ำบรรจุขวด

UNDERBELLY

Underbelly เป็นคำสถานที่ฉันรัก แต่จดจำไม่ได้แหวเคยใช้คืนเราตะขอขอบคุณวินสหนึ่งพันกิโลกรัมเชอร์ชิลล์รัฐบุรุษชาวอังกฤษแห่งช่วยทำเอาคำตรงนี้เป็นที่นิยม

ในสงครามโลกคราวที่สองเชอร์ชิลล์พูดถึงพันธมิตรบุกแอฟริกาเหนือเพื่อจะไปถึงจุดอ่อนของกองความแข็งแรงฝ่ายอักษะอิตาลี

เขาหมายความตวาดอิตาลีเป็นคนที่ทุรพลที่สุดบางท่านโต้แย้งแหวเขากล่าวโทษ "จุดอ่อนอ่อนต่อโลก" ในนิรุกติเดิม แต่ว่าเขาชดใช้คำแหว "อ่อน" ในภายหลัง

ข้อบกพร่องก็เป็นข้างที่ไม่พึงประสงค์ไหมดีเกินฉันตรึกตรองว่าเลี่ยนตลกพอใช้คำคุณศัพท์เดียวกันซ้ำไปซ้ำมากับดักคำนามเฉพาะ"Seedy" ค่อนข้างถูกใช้คืนเพื่ออธิบายจุดอ่อนสรรพสิ่งคนจนดีฉันค้นหา เว็บไซต์ New York Times กับพบการใช้งานมากมายสิบประการของ "seedy underbelly""Sordid underbelly" ก็ฮิตเช่นกัน

การวางตัวบนบานศาลกล่าวลอเรล

ฉันไม่เคยมองในแง่ดีตวาดลอเรลเป็นเช่นไรLaurus nobilis เป็นชื่อทางวิทยาศาสตร์สำหรับไม้หวานเกียนหรือต้นไม้ใบหญ้าลอเรลเบย์

ตามตำนานเทพเจ้ากรีกอพอลโลได้เหลือบเห็นนางไม้ชื่อ Daphne และย้ายเจียรโอบกอดคุณเธอไม่มีความสุขกับดักสิ่งนี้และคุณขอให้ชนนีของเธอ Gaea ช่วยเจ้าเอ็งออกจากไปDaphne หายจากไปและในสถานที่สรรพสิ่งเธอต้นไม้ลอเรลมีอยู่ขึ้นนั่นเป็นวันแรกแห่งหนน่าอึดอัดใจ

อพอลโลจึงจับใบไม้ขนมจากต้นไม้มาทำหรีดที่ศีรษะอพอลโลเคยเป็นผู้นำเทรนด์ก็เพราะว่าพวงพวงมาลาลอเรลเป็นครั้งแรกที่ครอบครองรางวัลนักกีฬาสถานที่ดีตกขอบและต่อมาถูกสวมโดยผู้มีชื่อเสียงขั้นสูงในประเพณีนิยมกรีกและโรมัน

และช่อหรีดลอเรลขณะนั้นมาเพื่อแสดงถึงความสำเร็จที่ผ่านมากับความขี้คร้านโดยนัยบางทีคุณอาจหยุดลองเมื่อคุณมีเกียรติฐานันดรผู้คนป้องกันตัวเองด้วยการร้องว่า "ดิฉันไม่ได้เท่านอนอยู่กับที่อยู่กับที่"คนฟังไม่เชื่อพวกเขาเสมอไป แต่คงจะประทับใจในการอ้างอิงทางเรื่องเก่าแก่